ﻣﺎﺟﺮﺍﯼ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ ﺷﺎﻋﺮ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﻻﻟﻪ...
ﻣﺎﺟﺮﺍﯼ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ ﺷﺎﻋﺮ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﻻﻟﻪ
_+_+_+_+_+_+
ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻻﻟﻪ ﺩﺭﻫﻤﺴﺎﯾﮕﯽﺷﺎﻥ
ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﯾﻦ ﻋﻼﻗﻪ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻨﺪ،
ﺍﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺪﺗﯽ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺍﯾﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﻣﺎﻧﺪ
ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﺪ .
ﺑﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺩﻟﯽ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﻣﯿﺪ ﻭ ﺑﯿﻢ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﻓﺖ
ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺳﯿﺪ ٬ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﻣﺎﺗﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺷﺪ
ﭼﺮﺍ ﮐﻪ٬ﻣﺮﮒ ﺩﺧﺘﺮ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻻﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﻭﺭ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻭ ..…
ﺩﺧﺘﺮ ﭘﺎﮎ ﻭ ﻣﻌﺼﻮﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﺮ ﮐﻮﺗﺎﻫﺶ
ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻋﻤﺮ ﮔﻞ ﻻﻟﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ.
ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ ﻣﺎﺕ ﻭ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﺑﻪ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﯿﺎﻩ ﻋﺰﺍ ﻧﮕﺎﻩﻣﯽ ﮐﺮﺩ
ﻭ ﺑﻪ ﻋﻤﺮ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻻﻟﻪ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ.
ﻣﺎﺟﺮﺍ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ ﻏﻤﺒﺎﺭﺗﺮ ﺷﺪ
ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻻﻟﻪ ﺭﺍ ﻣﺮﻭﺭ ﮐﺮﺩ ﯾﻌﻨﯽ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺧﺘﺮ
ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺭﺩ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ
ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﺎﻥ ﺻﺤﺒﺘﺶ ﺑﻮﺩ .
ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﻫﺪ
ﺍﻭ ﺑﺎ ﺩﻟﯽ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻗﺪﻡ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ
ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﺳﺮﺩ ﻭ ﺳﺎﮐﺖ ﺳﺮﻭﺩ ﺩﺍﻍ ﻻﻟﻪ …
ﺑﯿﺪﺍﺩ ﺭﻓﺖ ﻻﻟﻪﯼ ﺑﺮ ﺑﺎﺩ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﺍ
ﯾﺎﺭﺏ ﺧﺰﺍﻥ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﻬﺎﺭ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﺭﺍ
ﻫﺮ ﻻﻟﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﺩﻣﯿﺪ
ﻧﻮ ﮐﺮﺩ ﺩﺍﻍ ﻣﺎﺗﻢ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﺍ
ﺟﺰ ﺩﺭ ﺻﻔﺎﯼ ﺍﺷﮏ ﺩﻟﻢ ﻭﺍ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ
ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻫﻮﺍﯼ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺭﺍ
ﻭﺍﯼ ﺍﯼ ﻣﻪ ﺩﻭ ﻫﻔﺘﻪ ﭼﻪ ﺟﺎﯼ ﻣﺤﺎﻕ ﺑﻮﺩ
ﺁﺧﺮ ﻣﺤﺎﻕ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎﻩ ﺩﻭ ﻫﻔﺘﻪ ﺭﺍ
ﺑﺮﺧﯿﺰ ﻻﻟﻪ ﺑﻨﺪ ﮔﻠﻮﺑﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﺘﺎﺏ
ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻡ ﺑﺪﯾﺪﻩ ﮔﻬﺮ ﻫﺎﯼ ﺳﻔﺘﻪ ﺭﺍ
ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﻧﺎﻟﻪ ﻫﺎﯼ ﭼﻮ ﻣﻦ ﺑﻠﺒﻠﯽ ﺣﺰﯾﻦ
ﺑﯿﺪﺍﺭ ﮐﺮﺩﯼ ﺁﻥ ﮔﻞ ﺩﺭ ﺧﺎﮎ ﺧﻔﺘﻪ ﺭﺍ
ﮔﺮ ﺳﻮﺯﺩ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺷﮕﻔﺖ ﻧﯿﺴﺖ
ﺗﺐ ﻣﻮﻡ ﺳﺎﺯﺩ ﺁﻫﻦ ﻭ ﭘﻮﻻﺩ ﺗﻔﺘﻪ ﺭﺍ
ﮔﺮﺩﻭﻥ ﺑﺮﺍﺕ ﺧﻮﺷﺪﻟﯽ ﮐﺲ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺭﺩ ﻭ ﻧﮑﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﺳﻔﺘﻪ ﺭﺍ
ﺍﯾﻦ ﮔﻮﮊﭘﺸﺖ ﺗﯿﺮ ﻗﺪﺍﻥ ﺭﺍﺳﺖ ﺗﺮ ﺯﻧﺪ
ﭼﻨﺪﯾﻦ ﮐﻤﯿﻦ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﮐﻤﺎﻧﻬﺎﯼ ﭼﻔﺘﻪ ﺭﺍ
ﯾﺎ ﺭﺏ ﭼﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﯼ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﺩﺭﺍﺳﺖ
ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺖ ﻭﺍﻗﻒ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺭﺍﺯ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺭﺍ
ﺭﺍﻩ ﻋﺪﻡ ﻧﺮﻓﺖ ﮐﺲ ﺍﺯ ﺭﻫﺮﻭﺍﻥ ﺧﺎﮎ
ﭼﻮﻥ ﺭﻓﺖ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺭﺍﻩ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺭﺍ
ﻟﺐ ﺩﻭﺧﺖ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺪﻭ ﺭﺍﺯ ﮔﻔﺖ ﺩﻫﺮ
ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﻧﺸﻨﻮﺩ ﺯ ﮐﺲ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﺯ ﮔﻔﺘﻪ ﺭﺍ
ﻟﻌﻠﯽ ﻧﺴﻔﺖ ﮐﻠﮏ ﺩﺭ ﺍﻓﺸﺎﻥ شهریار
ﺩﺭ ﺭﺷﺘﻪ ﭼﻮﻥ ﮐﺸﻢ ﺩﺭ ﻭ ﻟﻌﻞ ﻧﺴﻔﺘﻪ ﺭﺍ
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد