بـــــــــودم . . .
بـــــــــودم . . .
دیدم با دیــــــــــگری شادتری . . .
رفتــــــــ ــــم . . .
بغض نفهمــ!
این که خودت را گوشه ی گلو قایمــ کنیــ
چیزیــ را عوض نمیکند!
بالآخره یا اشک می شویــــ
در چشمانمــ
یا عقده در دلمـــ....
خوشبختیت آرزومع . . .
خوشبختیت آرزومع حتی بآ من نبآشی . . .نخوآه بآور کنم نیستی , نمیشع بآورش سخته . . .
یه دل گرفته…
یه دل گرفته…
یه زندگی پر از خالی…
من سرشارم از تنــهایـــــــــی…
בِلْتَنْـگـَـҐ ْ
غـسـلِ مـیٌـت بـر مـن واجـب شـد
دسٺ هایم را پوسٺ میڪنم …
میخواهم بی اثـرانگشٺ سفر ڪنم …
بی خاطره ، چنـان ڪه تو گویی از ابتدا هیچ ڪس نبـود …
و لبخنـد ، ایـن چسـبِ زخـمِ مضحڪ را بر لبـم میـدوزم …
ڪه این لبخند ماسیده ی لعنتی ، اینروزهـا از یڪ دوجین ڪلمه ڪارگشـآتر اسٺ
چشمانـم هنـوز خبر ندارنـد …
اما من دل بہ ویرانیِ خود بسته ام ، وقتـی به آبادی نه راهی سٺ نه امیـدی
هِـی آهِ سـرد …
روحـم بزرگ نیسٺ ولی دردم عمیـق اسٺ …
حرفهـایم همـه مُــردند ، همـه …
از این به بعد سڪوٺ مینویسـم …
غـسـلِ مـیٌـت بـر مـن واجـب شـد
دسـتـم بـه خـودم خـورد
بین بی معرفت چقد خوشگل میخنده. . . .
به سلامتی اونی که میبینه عشقش با کس دیگه میخنده . . .
اما آروم بغضشو قورت میده و زیر لب میگه :
ببین بی معرفت چقد خوشگل میخنده. . . .
ﻧـَﻔَﻬﻤﯿـــــﺪﯼ ﭼـِﻘـَﺪﺭ ﺩﻭﺳـِﺘـــــــ ﺩﺍﺭَﻡ...
ﻟﯿـــﻮﺍﻧــﯽ ﻭﯾﺴﮑـــــﯽ ﺳﯿﮕــــﺎﺭﯼ ﺗــَﻠــﺦ ﺗﺎﺭﯾـﮑــــﯽ ﺍُﺗـﺎﻗــَـﻢ ﺁﻫَـﻨﮕـــﯽ ﺍَﺯ ﺩﺍﺭﯾــــﻮﺵَ ...
ﻧـَﺨـََـﻨـﺪ ﺑـﻪ ﺗـﻠـﻮ ﺧـﻮﺭﺩَﻥ ﻫﺎﯾـَـــﻢ ﺁﺧـﺮﻣـَﺴﺘــــﯽ ﻬﺎﯾـَﻢ ﭘـُـﺮ ﺍَﺯ ﺩَﺭﺩ ﺍﺳت
ﮔــــﻮﺭ ﭘـــــﺪﺭ ﺗـَـــﻤﺎﻡ ﻟَﺤﻈﻪ ﻫﺎﯾـــﯽ ﮐــﻪ ﻧـَﻔَﻬﻤﯿـــــﺪﯼ ﭼـِﻘـَﺪﺭ ﺩﻭﺳـِﺘـــــــ ﺩﺍﺭَﻡ...
اگــهـ مـُــــردم...
ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ...
ﺩﺧﺘﺮ : ﻋﺸﻘﻢ ﺷﺮﻁ ﺑﻨﺪﯼ ﮐﻨﯿﻢ؟؟؟
ﭘﺴﺮ : ﺑﺎﺷﻪ ﺧﺎﻧﻮﻣﻢ ... ﺑﮑﻨﯿﻢ ...
ﺩﺧﺘﺮ : ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ 24 ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻦ ﺑﻤﻮﻧﯽ ...
ﭘﺴﺮ : ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ...
ﺩﺧﺘﺮ : ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ...
24 ﺳﺎﻋﺖ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽ ﺷﻪ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺍﺯ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﻋﺸﻘﺶ ﻭ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﻭﺩ ﻗﺮﺍﺭﻩ ﺑﻤﯿﺮﻩ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ...
24 ﺳﺎﻋﺖ ﺗﻤﻮﻡ ﻣﯽ ﺷﻪ ﻭ ﭘﺴﺮ ﻣﯿﺮﻩ ﺟﻠﻮﯼ ﺩﺭ ﺧﻮﻧﻪ ﯼ ﺩﺧﺘﺮ ...ﺩﺭ ﻣﯽ ﺯﻧﻪ ﻭﻟﯽ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ ... ﺩﺍﺧﻞ
ﺧﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻪ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻪ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﻣﺒﻞ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺸﯿﺪﻩ
ﻭ ﺭﻭﺵ ﯾﻪ ﯾﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺴﺖ ...
ﯾﺎﺩﺩﺍﺷﺖ : 24 ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻦ ﻣﻮﻧﺪﯼ ... ﯾﻪ ﻋﻤﺮ ﻫﻢ ﺑﺪﻭﻥ
ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺑﻤﻮﻧﯽ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ... ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ...
کتاب سرنوشت...
کتاب سرنوشت برای هر کسی چیزی نوشت
نوبت به ما که رسید قلم افتاد…
دیگر هیچ ننوشت!
خط تیره گذاشت و گفت:
تو باش اسیر سرنوشت…
